گبرلو: بخش فوتبال، انتقادی‌ترین و بهترین بخش«مرد دوهزارچهره» بود

محمود گبرلو گفت: انتقادی‌ترین و در عین‌حال دلچسب‌ترین بخش «مرد دوهزار چهره» قسمت فوتبالی آن بود که بر همه نقاط ضعف و کاستی‌های دل آزار فوتبال ما انگشت گذاشت و با طنزی زیرکانه فساد پنهانی این عرصه را به باد شلاق گرفت


محمود گبرلو در یادداشتی تحت عنوان «هزار چهره کسل‌کننده» به ارزیابی سریال نوروزی «مرد دو هزار چهره» پرداخت.در این یادداشت می‌خوانیم: یکی از ویژگی‌های شخص «مهران مدیری» توجه و علاقه پیوسته و مداوم به یک موضوع یا مضمون خاص در طول فعالیت حرفه‌ای‌اش در عرصه طنز تلویزیونی است. از جنگ 77 به این طرف شاهد تکرار آزموده‌ها توسط او بوده‌ایم. تا "پاورچین " تکرار "جنگ 77 " به انحای مختلف و بعد کپی‌های "پاورچین " که در نهایت به " شب های برره " یعنی بسط یکی از ایده‌های همان "پاورچین " رسید. حالا نوبت ایده درخشان " مرد هزار چهره و مرد دو هزار چهره و احتمالا در سال‌های بعد سه و چهار هزار چهره رسیده است

البته نفس ادامه " تکرار "، دنبال‌سازی و بسط یا گسترش یک ایده و یا اثر به خودی خود در درام مذموم نیست و بارها شاهد دنباله‌سازی‌های متعدد از آثار سینمایی یا تلویزیونی بوده‌ایم. حتی برخی پدرخوانده دو و یا سری‌های بعدی جنگ ستارگان را درخشان‌تر از آثار نخستین و اریژینال قلمداد می‌کنند اما نکته دقیقا همین‌جاست. از لحظه‌ای که پدیدآورندگان اثر تصمیم به دنباله‌سازی می‌گیرند باید نسبت به مخاطرات آن نیز آگاه باشند. چرا که مخاطب همیشه خاطره خوش اثر اریژینال را در ذهن دارد و همیشه آن را به عنوان ملاک و معیار نهایی لحاظ می‌کند. پس در حقیقت ، سازندگان سری‌ها و دنباله‌ها باید بیش از پیش و با برنامه و ایده‌های نو، منسجم و جذاب به ساخت اینگونه آثار اقدام کنند












در ادامه می‌خوانیم: مهران مدیری یکی از چهرهای درخشان طنز تلویزیونی است. در واقع می‌شود تاریخ طنز تلویزیونی این سرزمین را در عرصه نمایش به دو دوره قبل و بعد از ظهور مهران مدیری تقسیم کرد. کارنامه و آثار او گواه این مدعا هستند. اما باز در کارهای اوهم افت خیزهای بسیاری وجود دارد که شاید بیشتر نقاط قوت و خیزهایش حاصل همکاری خلاقه او با گروه نویسندگان خوش فکری است که از " پاورچین " به این سو با او همکاری می‌کنند. شاید آنها بودند که او را از فضای تکراری و کارهای متوسطی چون "پلاک 14 " یا " ببخشید شما "درآورده و سروشکلی پست مدرن به او بخشیدند. طنزی ظریف ، فکر شده و تلخ که تصویری هم بود و به شدت از طنزهای بی رمق و رادیویی متداول فاصله داشت










حالا "مرد دو هزار چهره " است پخت جدید این گروه بار دیگر حکایت مردی است که نوروز سال پیش تبدیل به پدیده ای بی رقیب شده بود آنهم در حضور مجموعه‌های قدر. روایت مجموعه ، ادامه خط داستانی "مرد هزار چهره " است. "مسعود شصت چی " حالا پس از گذر آن همه حوادث ریز و درشت و پس از سپری کردن مدت محکومیت اش به شهرش بازگشته اما کار و نامزدش از دست رفته و خانواده اش را شرمگین حضور خود می بیند . چاره چیست؟ بازگشت به نقاب و رفع بحران هویت. اثر، در حقیقت همین انعکاس بحران هویت در جامعه ای است که هیچکس نمی‌خواهد خودش باشد و سوتفاهم، اپیدمی مفرط اجتماع است. در این مجموعه ، چهارعنوان یا شغل به نام های مهران مدیری ، خلبان ، مربی گری فوتبال و جادوگری مورد اشاره قرار می گیرند و به نظر می‌رسد "مهران مدیری بودن " کنایه‌ای است به انتقادات تند و تیز برخی در سری اول مجموعه که نسبت به شوخی‌های آن با مشاغل حساس شده بودند و آن را توهین به خود تلقی می‌کردند






حالا مدیری در ابتدای مجموعه‌اش با خودش شوخی می‌کند تا مصداق "سوزن و جوالدوز " باشد و از حساسیت‌های بی‌مورد احتمالی کم کند. از این نظر رویکرد هوشمندانه او و نویسندگان " برگ برنده‌ای در دستان او بود. هر چند که اجرای ضعیف، این ایده جالب را تا حدی به هدر داد. از میان شوخی‌های متعدد اثر شاید بتوان شوخی‌های مربوط به مربی فوتبال را از بامزه‌ترین‌ها قلمداد کرد و از آن سو رفت و برگشت‌ها بی‌زمانی و مکانی مربوط به بخش اشتباه گرفتن شصت چی با مدیری متفاوت با بدنه پررنگ طنز اثر بود و چندان با آن همخوان نبود







در ادامه آمده است: شاید در میان چهار بخش مختلف مجموعه درباره چهار عنوان یا شغل، انتقادی‌ترین و در عین‌حال دلچسب‌ترین بخش قسمت فوتبالی بود که بر همه نقاط ضعف و کاستی‌های دل آزار فوتبال ما انگشت گذاشت و طنزی زیرکانه که فساد پنهانی این عرصه را به باد شلاق گرفته بود و همچنین جادوگری و رمالی و کف‌بینی و خرافاتی از این دست که خوراک طنز موقعیت بود و اگر بازی‌ها (و اساسا انتخاب بازیگران ) خوب از کار در می‌آمد، می‌توانست بخش دیگرموفق مجموعه باشد. به بازیگری اشاره کردیم و اینکه بر خلاف سال پیش به نظر می‌رسید انتخاب چندین بازیگر، چندان بر حسب توانایی ها و نقش نبوده است

به هر حال طنز عرصه دشواری است و انعطاف بالایی می‌طلبد.هرچند "مرد دوهزار چهره " در مجموع نمره قبولی می‌گیرد اما شاید اگر دایره نویسندگی اثر و تکنیک کار کمی بازتر بود و ایده‌ها و استعدادهای جدید مجال حضور می‌یافتند، می شد طراوت و تازگی بیشتری در آن دید و از کسالتی که بر تماشاگر حاکم شده بود، کاسته می‌شد. چون سری دوم هر مجموعه انتظاراتی ایجاد می‌کند که باید برآورده کرد و بخصوص طنز، نیاز به خونی تازه دارد . هر چند امسال در غیاب رقیبی حرفه‌ای «مرد دو هزار چهره» محبوب‌ترین مجموعه طنز تلویزیونی نوروز شد